Clubgeschiedenis
Schermen in Leopoldsburg
Er wordt in Leopoldsburg waarschijnlijk al langer geschermd dan dat de gemeente bestaat.
Het schermen is immers geëvolueerd uit het (veelal militarie) zwaardvechten.
Toen men in 1835 besliste om in de open heide in het noord-oosten van Beverlo een militair kamp op te richten om het kersverse Belgie te beschermen van de Nederlanders, ontstond wat men vandaag kent als: Het Kamp van Beverlo. Ruim 20.000 soldaten stroomden toe en transformeerden de kalme heide tot een heus militair kampement.
15 jaar later was het duidelijk dat dit tijdelijke kampement niet meer zo tijdelijk zou blijven, en werd Bourg-Leopold opgericht als nieuwste gemeente van het land. Op 14 juli 1932 kreeg de gemeente officieel haar Nederlandstalige naam: Leopoldsburg.
In al die tijd zijn er door Leopoldsburg veel Maître d'armes en bijhorende "schermers" gepasseerd. Echter beperkte zich dit voornamelijk tot de plaatselijke militie en adel. Toch komt de schermsport ook terug in ons wapenschild:
Het wapen dat in 1877 voor Leopoldsburg samengesteld werd, herinnert aan die oprichting. Het is een in drieën gedeeld schild van sabel, goud en keel – de nationale vlag – waarop twee zilveren zwaarden met goud versierd in schuinkruis geplaatst zijn.
Het wapenschild is van sinopel en draagt het monogram van Leopold I: twee afgewende letters “L” gekroond van goud.” - Gemeente Leopoldsburg
Het begin van het civiele schermen in Leopoldsburg
Naast de militaire basis ontstond over de jaren heen een bruisende gemeente. Met 40.000 militairen naast de deur waren er voor de burgers natuurijk veel opportuniteiten. Cafe's, hotels, cinema's, noem het op, sprongen als paddestoelen uit de grond. De militairen waren na hun diensturen immers op zoek naar entertainment, wat de inwoners van het Nieuwe Leopoldsburg graag zouden voorzien.
Zo ook sport. Onder andere het Schermen. Zo vertelt de Heer Jean Bosman ons het volgende verhaal over zijn jeugd in de Schermclub, en de schermles in de serre van het "Grand Hôtel du Camp" (Vandaag "Noon By Prestige").
Klik hier om het verhaal van de Heer en Mevrouw Jean Bosman te lezen:
Het schermen bestond in Leopoldsburg in 1934. Ik was toen 16 jaar en ik had besloten mij toe te leggen op deze discipline, die mij aangepast leek aan mijn uiterlijk en aan mijn vechters- en winnaars temperament.
We beschikten over de serre van het “Grand Hôtel du Camp” als schermlokaal (momenteel de winkel op de hoek tegenover de “Majestic”). Deze serre was gelegen juist naast de eetzaal van het hotel. Het spreekt vanzelf dat wij na elke training sabels en floretten, maar ook het kurken tapijt dat wij van de heer Mestdag, toen brouwer en afgevaardigde van de brouwerij Leopold, dienden op te ruimen. Sponsors waren een noodzaak en ik herinner mij dat wij bierkaartjes lieten drukken door de brouwerij. De opbrengst van de verkoop was voor de club.
Mijn schermmeester was de Adjudant Lemaire, schermleraar in de Infanterieschool in Leopoldsburg. De jaarlijkse bijdrage bedroeg 20 Fr!! Wat de leden betreft, bestonden wij uit een goed groepje militairen en burgers. Ik herinner me overigens verschillende namen : Florent Moens, Alfons Lemaître, Marcel Van Cam, Josse Théo (Café Le Phare, Koningsstraat), Cornelis Albert, Oeyen Marcel, Pierre Heule, Arthur Noynck, Bonte.
Wij trokken in die tijd met moucheté punten (met lederen knop). Het was noodzakelijk een aangepast pak aan te trekken, daar die gewafelde punten ontworpen waren om te haken in de kledij. Vandaag de dag heeft de elektronica geholpen in de ontwikkeling van registreerapparaten zoals deze voor de sabel. Ik herinner mij, ik spreek over de jaren juist voor 1940, in Brussel te zijn geweest om een demonstratie van het eerste schermregistreerapparaat bij te wonen!
Elk jaar organiseerden wij het “Schermbal”, een avond die doorging in het “Hôtel du Camp”. Het ging om een bal waar een uitnodiging vereist werd en de avondkledij was verplicht. Zonder te overdrijven kan men stellen dat het om een van de mooiste bals ging in de gemeente.
Tijdens de mobilisatie werd ons lokaal overgebracht naar het “Hôtel des Ardennes” in de Nicolaylaan en uitgebaat door mevrouw Christine Mekenfras.
Helaas zou de oorlog een einde maken aan onze wapenzaal, wat uiteraard het verdwijnen van onze club ten gevolge had. Maar ik hou er enkel goede herinneringen aan over en niets heeft die kunnen uitwissen!
Grand Hôtel du Camp, in wiens serre het civiele Schermen in Leopoldsburg ooit begon. In 2021 opende de nieuwe "Noon by Prestige" hier haar deuren.
Verhaal opgenomen door maître Guy Lambert bij de Heer en Mevrouw Jean Bosman op 14 november 1994.
Schermclub Jarnac
De herinnering en ziel bleef bestaan en in 1986 werd er beslist opnieuw een schermclub op te richten. Op dat moment onder het bestuur van “jong en sportief”, dè sportclub van Leopoldsburg.
Enkele sfeerbeelden uit de beginjaren bij Jong en Sportief
Schermclub Jarnac werd officieel opgericht in Februari 1988 te Leopoldsburg
Het kon echter niet lang uitblijven dat er schermers meer zouden willen dan enkel een vriendschappelijk tornooi onder de clubleden en in februari 1988 scheurde de club zich af van Jong en Sportief en sloot ze zich aan bij de Vlaamse schermbond. Maître Lambert komt met het voorstel vanaf dan te bestaan als “Jarnac”.
Schermclub Jarnac was een feit.
Limburgse Schermbond (LSB)
In het jaar 2000 richtte Maître Lambert samen met de andere Limburgse Schermclubs de Limburgse Schermbond op. Een samenwerkingsverband op provinciaal niveau. Samen organiseren zij sinds dat jaar jaarlijks de Limburgse Schermbeker.
In het begin enkel voor de jeugd, maar sinds 2004 ook voor volwassenen.
Later breidde dit schermverbond zich tevens uit naar Nederlands Limburg.
Maître Werner Huysmans
Na het schermseizoen van 2010-2011 nam Maître Werner Huysmans de fakkel over van Maître Guy Lambert. Maître Huysmans assisteerde Maître Lambert al jaren, en gaf op dat moment ook les bij Schermclub Olympia te Geel.
Crisis in 2013. Door werkgerelateerde omstandigheden kan Maître Werner Huysmans niet langer les blijven geven bij Schermclub Jarnac en Olympia. Voor de aller eerste keer sinds het ontstaan van de club komt de schermclub zonder Maître te zitten.
Op 14 mei 2013 houd voorzitter Joeri Fontein een crisisberaad. Enkele schermers en ouders komen naar voren en engageren zich om het schermseizoen (2012-2013) af te werken. Els Van Lersberghe, Maarten Van Gansberghe en Jesse Deman nemen de traininen op dinsdag en donderdag voor hun rekening. Thomas Fonteyn geeft zaterdag training, met hulp van Maarten en Jesse.
Vanaf 2013 worden de trainingen gegeven door dit jonge team van trainers, tot groot success.
Een nieuw bestuur
In 2017 neemt Joeri Fonteyn afstand van zijn functie als voorzitter van Schermclub Jarnac. Na een vergadering met ouders, schermers en sympathisanten vormden we een nieuw bestuur:
Veerle Peters: Voorzitter
Petra Rabijns: Secretaris
Gie Geenen: Penningmeester
Ignace Jordens: Communicatieverantwoordelijke
Maarten Van Gansberghe: Communicatieverantwoordelijke
Trainers: Maarten Van Gansberghe, Steven Van Gansberghe, Jamie Barnard, Yoni Mertens, Sander De Leenheer
Enkele jaren later nam Maarten Van Gansberghe de rol van secretaris op zich, en voegde ook Ignace Jordens en Thomas Claes zich bij het team van trainers.
Coronacrisis
In 2020 belandden we allemaal in een situatie die we ons nooit hadden durven inbeelden. Een wereldwijde pandemie. In maart 2020 ging het hele land in lockdown, als gevolg van het SARS-CoV-2 virus, dat COVID-19 veroorzaakte. Het werd een schermseizoen met een abrupt einde, en een bange blik op de toekomst.
In september 2020 mochten we weer voorzichtig de deuren openen. Al was het maar van korte duur. Door de continue veranderingen in de maatregelen die werden genomen ter bestrijding van het virus, moest de club regelmatig tijdelijk terug de deuren sluiten, al was het meestal maar van korte duur. Maar wanneer we mochten, stonden we er.
Er werd contactloos getraind. 1.5 meter afstand. Liefst buiten. Trainers altijd met mondmaskers. Al het materiaal dat door de trainers en schermers werd aangeraakt werd voordien en nadien grondig gereinigd en ontsmet. Het was een hele organisatie.
Groep -12 heeft uiteindelijk ongeveer 75% van seizoen 2020-2021 mogen schermen. Voor +12 konden we dit jammer genoeg niet zeggen. Voor hun was het echt een jaar in mineur.
Jammer genoeg bleven ook onze trainers niet aan het virus gespaard. Enkele trainers raakten in de loop van de pandemie besmet. Gelukkig konden ze hier thuis van herstellen, en waren er geen besmettingen in de club.
Bracht 2021 beterschap?
vraag het ons in de toekomst nog eens ;)
Clubnaam
Oorsprong van het woord " Jarnac"
Jarnac is een Franse stad met 4.786 inwoners. Het ligt in het zuidwesten van Frankrijk en is kantonhoofdplaats in het departement Charente, arrondissement van cognac in de streek Poitou-Charentes. Jarnac is gelegen op de oost oever van de Charente. Het is een centrum voor distillatie en commercialisatie van de beroemde "eaux de vie Cognac".
De geschiedenis van Jarnac is bijzonder rijk in gebeurtenissen. Zo daagde Guy de Chabot, baron van Jarnac, François de Vivonne, heer "de la Châtaigneraie" een familielid van Henri II uit voor een duel, daar deze laatste hem beledigd had. De ontmoeting vond plaats op 10 juli 1547 in bijzijn van de Koning, de koningin, Diane de Poitiers en van het hof.
Op het punt verslagen te worden, bracht Jarnac een onverwachte stoot toe, de beroemde " coup de Jarnac" die hem uiteindelijk toch de overwinning schonk.
Eeuwen later, heeft deze uitdrukking een pejoratieve betekenis gekregen, die het bij de oorsprong niet had.
Voor de schermers wordt de " coup de Jarnac" als volgt uitgevoerd:
Aanval van de Heer de la Châtaigneraie " steek rechtuit met uitval "
Parade door de Baron de Jarnac " septime liez sixte " en riposte met dolkstoot ( linkerhand ) die de Achillespees doorsneed door het uitvoeren van" Fente renversée "
Sinds januari 1996 is Jarnac een zeer bezochte plaats. In Jarnac, zijn geboortestad, rust immers het stoffelijk overschot van François Mitterand.